Fréttir | 04. ágúst 2015 - kl. 09:48
Eins og fram kom à pistli Inga Heiðmars Jónssonar hér á Húnahorninu 1. ágúst sÃðastliðinn er kvæða- og vÃsnavefurinn Húnaflói ársgamall, à vikunni. RÃkisútvarpið fjallaði um afmælið à fréttum sÃnum á sunnudaginn og ræddi við Inga Heiðmar um vefinn sem hann segir að sé öðru þræði áhugamál safnara og burtflutts Norðlendings, sem gjarnan vilji leggja nokkuð af mörkum til að efla menningu à heimabyggðum og snúast gegn fólksflótta af svæðinu. Hann vonar að kveðskapurinn geti spornað við fólksfækkuninni og stuðlað að betri einingu à þorpum og sveitum.
Ingi Heiðmar hefur safnað saman kvæðum og lausavÃsum úr Húnavatnssýslu og af Ströndum à heilt ár og komið þeim fyrir á Húnaflóa – Kvæða og vÃsnavef. Þar má nú nálgast vÃsur 377 hagyrðinga sem tengjast svæðinu með einum eða öðrum hætti. Ingi Heiðmar segi à samtali við RÃkisútvarpið að á vefnum kenni ýmissa grasa, en nefnir einkum Sigurð Norland, sem var prestur à HindisvÃk á öndverðri 20. öldinni.
„Þegar ég var à MA à gamla daga þá vorum við mikið að grobba af Sigurði, þvà hann orti einu sinni hringhendu á ensku og við héldum kannski að hún væri sú eina sem ort hefði verið. Þetta fannst okkur dálÃtið gaman, að leggja undir sig enskuna til að Ãslenska hringhendan yrði þar landnemi,“ segir Ingi Heiðar og lætur hringhendu Sigurðar fylgja.
She is fine as morn' in may,
mild divine and clever,
lika a shiny summerday.
She is mine forever.
Ingi Heiðmar segir að það sé mikilvægt að leita leiða til að finna meiri samstöðu à samfélaginu, þvà alltaf fækki fólkinu. Hann vonar að kveðskapurinn geti verið vopn à þeirri baráttu. „Ég vil trúa þvà að þetta geti verið ofurlÃtið lóðs til þess að efla sameiningu à sveitinni.“
„Húnaflói er flóinn sem liggur milli Strandabyggðar og Skagastrandar, en vÃsurnar koma beggja vegna flóans. Héröðin báðum megin flóans tengjast svo mikið. Strandafjöllin eru mikið skraut fyrir okkur sem stöndum à fjörunni á Blönduósi. Og menn sem áttu ekki land til að búa á á Ströndum fluttu til Skagastrandar,“ segir Ingi à samtali við RÃkisútvarpið og tekur fram að vÃsur hafi borist tÃtt milli sveitanna. „VÃsurnar voru kannski fjölmiðlar þess tÃma. Blöðin voru að byrja að koma út, og stundum þurfti að dreifa þeim gegnum Kaupmannahöfn,“ segir hann.