Helgina 4.-5. júlí verða Maríudagar haldnir að Hvoli í Vesturhópi. Fjölskyldan frá Hvoli hefur minnst Maríu Hjaltadóttir síðan sumarið 2009 með sýningu og menningarhelgi í byrjun júlí. Að þessu sinni verður sýningin helguð minningu Margrétar Jakobsdóttur Líndal frá Lækjamóti í Víðidal sem helgaði starf sitt því að viðhalda og þróa íslenskt handverk og tóvinnu.

Eftir Margréti liggja fjölmörg listaverk og nytjamunir sem hún ýmist saumaði eða prjónaði úr ull. Að Lækjamóti kom María Hjaltadóttir í kaupavinnu ung að aldri og þekkti Margrét til Maríu sem síðar hóf búskap á Hvoli ásamt manni sínum Jósef Magnússyni. Baldur Líndal, bróðir Margrétar, var frístundamálari og munu myndir eftir hann prýða sýninguna á Hvoli.

Helga Rún Jóhannsdóttir frá Bessastöðum í Hrútafirði og Hafdís Bjarnadóttir spunakona og tónskáld munu sýna handbrögð við tóvinnu en sýningin er opin frá klukkan 13-18 báða dagana. Að venju verður messað á Breiðabólsstað sunnudaginn 5. júlí klukkan 14 í tengslum við Maríudaga. Lagt verður af stað gangandi og ríðandi frá Hvoli klukkan 13. Fjölskylda Maríu og sóknarnefnd býður upp á kaffi og með því á Hvoli báða dagana á meðan sýningunni stendur.

100 ára minning
Þann 29. maí síðastliðinn voru hundrað ár liðin frá fæðingu Margrétar en hún var dóttir hjónanna Jónínu Sigurðardóttur Líndal og Jakobs H. Líndal sem bjuggu á Lækjamóti í Víðidal ásamt börnunum Sigurði, Baldri og Margréti. Lækjamót var heimili mennta og menningar. Jónína var húsmóðir og hússtjórnarkennari og Jakob bóndi á Lækjamóti. Hann var frumkvöðull í jarðrækt og stundaði rannsóknir á sviði jarðfræði. Snemma hneigðist hugur Margrétar til hvers kyns handverks og listrænir hæfileikar hennar komu fljótt í ljós. Mikill heimilisiðnaður var á Lækjamóti og lærði hún á unga aldri aðferðirnar sem notaðar voru við að vinna ull t.d. spuna, litun, prjón og vefnað. Hún heillaðist af þeim vinnubrögðum sem þá voru óðum að leggjast af en ein og ein kona í sveitinni kembdi ullina sjálf, spann hárfínt band og prjónaði úr því langsjöl og hyrnur.

Margrét lauk kennaraprófi 1940, var farkennari í Þverár- og Þorkelshólshreppi 1940-41 og kenndi hannyrðir í Kvennaskólanum á Blönduósi 1941-42. Árið 1960 réði hún sig sem handavinnukennara við Laugarnesskóla og kenndi þar til 1985 er hún lét af störfum. Hún var farsæll og hugmyndaríkur kennari sem naut þess að segja börnum til við að skapa fallega, eigulega hluti. Hún lærði mynsturteikningu í Myndlista- og handíðaskóla Íslands og sótti tóvinnunámskeið hjá Huldu Stefánsdóttur, skólastýru Kvennaskólans á Blönduósi. Hún lagði sig fram um að viðhalda þekkingu á meðferð ullar á fyrri tímum með því að vinna sjálf ullina og kynna vinnubrögðin fyrir ungu fólki. Þá birtist jafnframt efni frá henni í tímariti Heimilisiðnaðarfélags Íslands, Hugur og hönd.

Árið 1973 hóf hún að kenna nemendum Laugarnesskóla tóvinnu. Kynnti hún eftir það tóvinnu víða, m.a. í Árbæjarsafni og naut við það aðstoðar eiginmanns síns, Kristins Gíslasonar kennara. Árið 1976 bauð Smithsonian stofnunin þeim ásamt Þórði Tómassyni í Skógum að kynna forn íslensk vinnubrögð á 200 ára afmælishátíð Bandaríkjanna. Árið 2008 gaf Margrét stóran hluta af þeim verkum sem hún vann með þessum fornu vinnubrögðum til Heimilisiðnaðarsafnsins á Blönduósi. Sum þeirra eru til sýnis á Maríudögum 2020 ásamt ýmsum munum í einkaeigu.

Anna Líndal myndlistarmaður, bróðurdóttir Margrétar, leiðbeinir við uppsetningu sýningarinnar og sonardóttir, Katri Kristinsson, sér um grafíska hönnun. Sýningin er i boði afkomenda Margrétar sem hafa haft veg og vanda að undirbúningi.