Í gamalli en góðri bók sem er reyndar margar bækur saman komnar í einni, stundum kölluð bók bókanna, er að finna óendanlega uppsprettu góðra gilda og hugmynda, vonar og kærleika, lífs, ljóss og friðar. 

Þar hvetur höfundur og fullkomnari lífsins okkur meðal annars til að elska náungann eins og okkur sjálf. Elska án skilyrða eða fordóma og koma náunganum til hjálpar eftir fremsta megni. Vera brennandi af fórnandi kærleika sem hlúir að, umvefur og hjúkrar, skiptir sköpum og bjargar.

En til þess verðum við líka að vera sjálfselsk. Já, ég sagði sjálfselsk. Ekki sjálfhverf eða sjálfmiðuð, sjálfumglöð, sérhlífin eða eigingjörn. Það er allt annað mál. Heldur að taka okkur í sátt og elska og virða okkur sjálf eins og við erum svo við höfum krafta, burði og anda til að átta okkur á hæfileikum okkar og köllun til að hjálpa öðrum og vera til blessunar.

Við þurfum að hvílast og nærast. Það er gömul saga og ný. Huga að líkama, sál og anda án þess að gera það að öfgum, svo við höfum eitthvað fram að færa og gefa.

Það er nefnilega þannig að þeir sem elska sjálfan sig geta elskað aðra. Þeir hins vegar sem eru sjálfhverfir þeir eru eigingjarnir og miða allt út frá sjálfum sér og eigin þörfum án þess að taka tillit til annarra eða eins eða neins. Eru með sjálfan sig á heilanum og miða allt og allar þarfir út frá eigin hagsmunum. Slíkir hafa ekkert að gefa og engu að miðla og er hvorki hægt að notast við að byggja upp samfélag eða að koma náunganum til hjálpar. 

Hugsum hlýlega til okkar

Hættum að reyna að tikka alltaf og stöðugt í öll boxin. Og hættum að reyna að vera alltaf allt í öllu alls staðar. Vinna minna og eiga minna en elska þeim mun meira. Hugsum hlýlega til okkar og hugum að sjálfum okkur. Leitumst við að læra að meta okkur sjálf og virða svo við komum auga á styrkleikana og göngumst við vanmættinum. Leggjum rækt við ræturnar og hjartað. Verjum sem mestum tíma með fjölskyldu og nánustu vinum og njótum þess að upplifa saman jafnframt því að að gefa kost á okkur í sjálfboða- hugsjónar- og hjálparstörf og leitast þannig við að sjá okkur sjálf, náungann og umhverfið í auðmýkt og með hjartanu.

Stöldrum við og njótum náttúrunnar, íhugum og biðjum. Því þannig söfnum við okkur saman og kjörnum okkur. Þannig snertir núið eilífðina. Þannig upplifum við og finnum að við erum partur af einhverju stærra og meira, hærra, víðara og dýpra. Þannig styrkjumst við í auðmýktinni og einlægninni.

Biðjum þess að við berum ávöxt Guði til dýrðar, samferðafólki okkar til blessunar og sjálfum okkur til heilla. 

Því að í Guðs augum ert þú ekki eitthvað sem var og alls ekki eitthvað sem aldrei varð eitthvað. Heldur ert þú í hans augum eilífðar verðmæti sem eru og munu verða. Þú ert elskaður/elskuð af Guði fölskvalausri og skilyrðislausri ást. Hann vill að þú farir vel með þig svo þú getir látið muna um þig og verið, jafnvel í veikum mætti, farvegur ástar hans inn í þennan heim.

Elskum okkur sjálf á meðan við lifum. Og elskum fólkið okkar á meðan það lifir. Því að þegar fólkið okkar er farið er of seint að sýn þeim virðingu og ást svo að þau fái notið þess.

Með kærleiks- og friðarkveðju.

Höfundur er ljóðskáld og rithöfundur og aðdáandi lífsins.