Veturinn  styttist nú með hverjum deginum sem líður. Vorjafndægur er 20. mars og þá byrjar einmánuður. Síðasta vika mánaðarins er svo dymbilvika, því páskadagur er 1. apríl. Þetta er því allt á réttri leið og við getum farið að hlakka til að sjá blóm í haga og sæta langa sumardaga. Við vitum öll að veðrinu í mars er vart að treysta og stundum hefur marsmánuður verið leiðinlegasti vetrarmánuðurinn. Einhverjir töldu að vorið væri komið síðustu dagana í febrúar þega sólin skein í heiði og hitastigið nálgaðist 10 gráðurnar. Svona góðviðriskaflar geta komið á útmánuðum og vert að gleðjast yfir þeim en reikna alls ekki með að þar með hafi veturinn skilið við okkur.

� frétt sem birtist á Húnahorninu 9. febrúar sl. er sagt frá miklum malbikunarframkvæmdum sem fyrirhugaðar eru í bænum í sumar, líklega þær mestu á seinni árum. Til stendur að leggja 9.700 fm. af malbiki á götur og plön. Ráðgert er að lagfæra Mýrarbraut, Hnúkabyggð, Smárabraut, Aðalgötu og ganga frá bílastæðum við kirkjuna og kirkjugarðinn og lagfæra bílastæði við leikskólann og Blönduskóla. Þetta eru miklar framkvæmdir sem vonandi verður ráðist í af krafti.

Ef farið verður í lagfæringar á bílastæðum við kirkjuna eins og stefnt er að, vona ég að það verði stækkað, þannig að þurfi ekki að leggja bílum á grasinu á kirkjuhólnum eða framan við fyrirtækin sem standa hinum megin við götuna. Það væri líka þarft verk að rífa upp þessar trjáhríslur sem plantað var þarfa  á kirkjulóðina fyrir nokkrum árum og aldrei hefur nokkur manneskja hugsað um, enda eru þær hálfdauðar innan í sinuflækjunni sem umvefur þær. Sannarlega ekki fallegir runnar og engum til sóma.  Og fyrst rætt er um kirkjuna okkar fallegu, aðal „fyrirsætu“ bæjarins. Hverjum eiginlega datt í hug að mála hurð á norðurhlið kirkjunnar hvíta. Það er ekki hægt að líkja þessu við annað en skemmdarverk. Ég vil vinsamlegast biðja sóknarnefnd að láta hreinsa hurðina hið snarasta, svo viðurinn fái að njóta sín og hurðin verði eins og aðrar hurðir kirkjunnar. 

Það er greinilegt að kótelettukvöldin hans Valdimars eru að slá í gegn og fólk ekur um langan veg til að njóta húnvetnska lambakjötsins. Það skemmir ekki fyrir að veislustjórar halda uppi miklu fjöri með „sönnum“ sögum af mönnum og málefnum úr héraði og einnig eru raddbönd gesta þanin með góðum forsöngvurum. Þessar samkomur sem hefur nú verið boðið uppá í tvo vetur, sýna okkur hvað hægt er að gera til að lífga upp á mannlífið. Hugmynd þarf að fæðast og kjark til að hrinda henni í framkævmd. Bravó fyrir Valdimari besta vini kótelettunnar.

Það  gladdi mig þegar ég sá starfsmenn bæjarins farna að setja upp „alvöru“ merkingar á götuhornum, þar sem götunafnið stendur með  stórum læsilegum stöfum. Þetta er staðarlegt og vonandi liðin tíð að sjá villuráfandi aðkomufólk leita götu úr götu sem það hefur ekki hugmynd um hvað heitir að húsinu sem það ætlar að heimsækja. Stórt hrós til bæjarins okkar fyrir þetta.

Þá  fékk Nöldri febrúarmánaðar þá snjöllu hugmynd að tímabært væri að hefja nú Þrístapa til vegs og virðingar og laða þar að forvitna ferðamenn, og hvað gerist, jú Nöldri hefur verla sleppt lyklaborðinu þegar kemur frétt um að Húnavatnshreppur leiti að ráðgjafa sem vilji starfa með sveitarfélaginu að framtíðar uppbyggingu á Þrístöpum og gestastofu í nágrenninu sem fengi nafnið Agnesarstofa.

Ég segi nú bara eins og gamla fólkið „Guð láti gott á vita“.

Með kærleikskveðju, Nöldri.