Það olli nettri geðshræringu að koma aftur til Krítar í haust, sex árum eftir að ég fékk heldur óþægilegt símatal þangað þess efnis að ég hefði greinst með krabbamein.

Þá féllumst við hjónin ástfangin upp fyrir haus í faðma og fórum að gráta. Það sem eftir lifði þeirrar ferðar fannst mér gott að leggjast á sólbekk á víðavangi þar sem enginn þekkti mig og mér var sama um hvað fólki fannst. Lesa mín eigin ljóð, hlusta á tónlist og fara bara að gráta.

Mínar helstu hugsanir á þeim augnablikum voru til dæmis þær að ég ætti ef til vill aldrei eftir að upplifa það að vera afi. "Hvað verður? Hvað ef? Á ég aldrei eftir að... Ég sem ætlaði... Skilaðu kveðju minni til okkar ófæddu barnabarna... Viltu segja þeim frá mér... Að ég hafi... myndi og hefði..." Eitt símtal sumarið 2013 og veröldin hrundi. Og þegar heim var komið tóku við frekari rannsóknir og mælingar, endalaus bið, hækkandi gildi, uppskurður, löng geislameðferð, ævilöng lyfjameðferð með tilheyrandi aukaverkunum.

Tilfinningarnar báru mig ofurliði

Tilfinningarnar báru mig ofurliði strax fyrsta kvöldið eftir að við hjónin komum svo aftur til Krítar í haust eftir sex tíma flug. Enda ég orðinn afi fjögurra dásamlegra gleðigjafa sem hafa komið sem englar inn í líf okkar hjóna frá þeim tíma. Tvö þeirra voru þarna einmitt með í för. Gildin komin í sögulegt hámark og ég farandi í sneiðmyndatöku á sex vikna fresti.

Við hjónin ákváðum því að fara daginn eftir þangað sem við vorum stödd þegar símtalið barst fyrir sex árum til þess að skila því og þar með krabbameininu og jafnframt til að leita af símanum mínum sem ég henti í laugina af því tilefni á sínum tíma, eða svona næstum því. Og til að þakka fyrir lífið. Þakka Guði fyrir allt. þá meina ég allt.

Tókum við atburðinn upp á myndband þar sem ég sagði frá og sýndum sundlaugagarðinn, húsið sem við dvöldum í á þeim tíma, standandi við sólbekk á nákvæmlega sama stað og þá.

Að því búnu gengum við berfætt á ströndinni með notalegar sjó gusurnar flæðandi yfir fæturna á okkur og héldum út í kapellu eina sem staðsett er á skaga einum við strandlengjuna. Sömu kapellu og við héldum út í daginn eftir að símtalið barst á sínum tíma.

Gott að geta gert þetta upp. Gott að sættast þannig við sjálfan sig og breyttar aðstæður. Geta svo bara haldið áfram. Án þess að festast í sársauka fortíðarinnar og því sem var. Ég er Guði svo endalaust þakklátur fyrir lífið og gjafir þess. Það er nefnilega svo gott að þakka og gera upp. Njóta þess svo að fá að halda áfram og gefa af sér, þótt í veikum mætti kunni að vera.

Ætla að sýna þér fjársjóðinn minn

Tveimur eða þremur dögum síðar segir fjögurra ára afabarnið svo við mig: "Afi, komdu aðeins ég ætla að sýna þér svolítið." Ég stend upp og fer með henni inn. Þá segir hún:" Afi, ég ætla að sýna þér hvar ég geymi fjársjóðinn minn."

Hún opnar því næst skúffu í hillusamstæðu í herberginu þeirra. Þar hafði hún komið fyrir ýmsu smádóti og leikföngunum sínum. En um leið og hún opnaðu skúffuna blasti við mér eintak af Nýja testamentinu merkt Gídeonfélaginu á þremur tungumálum, þýsku, ensku og frönsku. En ég starfaði einmitt sem framkvæmdastjóri Gídeonfélagsins á Íslandi frá 1986 – 1998 og var forseti landsstjórnar félagsins 2001 – 2004 og fjármögnuðum við einmitt kaup á nákvæmlega svona útbúnum Nýja testamentum til dreifingar á hótelherbergi á Íslandi og víðar um heim á þeim tíma. "Afi, þetta er bókin þín."

Ég hafði að vísu sent frá mér allnokkrar bækur og eru myndir af henni í tveimur þeirra. En þetta snerti hjarta mitt í þessu samhengi öllu. Ég sem hafði varið öllum þessum árum í að útbreiða og vekja athygli á hinum himnesku og lífgefandi  kærleiks- og friðar orðum frelsarans Jesú í Nýja testamentinu. Að þá skuli þetta gerast þarna með þessum hætti á þessum merka stað sem talaði sannarlega sterkt til mín í heildar samhenginu. Á slóðum sem Páll postuli fór um fyrir tæpum tvö þúsund árum ásamt Títusi vini sínum. 

Þarna var ég svo hressilega minntur á upprunann og nærveru og handleiðslu heilags anda Guðs, höfundar og fullkomnara lífsins sem vakir okkur yfir, leiðir, uppörvar, styður og blessar.

Já, krakkar mínir. Hann er sko ekki aldeilis dauður enn. Dýrð sé Guði fyrir lífið og hans nærandi nærveru sem aldrei klikkar eða bregst. Og fyrir dýrmæta þjónustu og trúfesti allra hans jarðnesku engla, alla tíð.

Með kærleiks- og friðarkveðju.

Höfundur er ljóðskáld og rithöfundur og aðdáandi lífsins.