Biðjum fyrir þeim sem nýlega eða einhvern tíma hafa misst og vita því af eigin raun hvað það er að syrgja og sakna.

Biðjum einnig fyrir þeim sem orðið hafa  fyrir hvers kyns vonbrigðum eða hafa upplifað áföll og gengið í gegnum erfiða tíma. Og biðjum ekki síst fyrir þeim sem daglega ganga til sinna hversdagslegu verka og heyja þannig sína stöðugu lífsbaráttu. Já, öllum þeim sem elska lífið, þrá að höndla það, fá að halda í það og njóta þess. Já, höfum hvert annað í huga og leitumst við að standa saman og mæta þörfum hvert annars af skilningi, með kærleika, hlýju og umhyggju.

Það missir enginn eins og þú

Það missir enginn eins og þú, það syrgir enginn eins og þú og það saknar enginn eins og þú.  Því að enginn er sem þú og enginn kemur í þinn stað.  Missir þess sem elskar er oftast afar þungbær og mikill.  Og þótt andlitið kunni sem betur fer að gleðjast um stund, getur hjartað grátið lengi á eftir, jafnvel ævilangt. Þótt sársaukinn kunni að mýkjast og breytast með tímanum.

Það kemst enginn hjá því að syrgja og sakna nema þá með því að hætta að elska og finna til.  Því þeir missa mest sem mikið elska, það er gömul saga og ný. Sá sem ekki elskar missir ekki neitt, en fer svo óendanlega mikils á mis. Það að elska er að lifa og það að lifa er að elska.

Tár

Það er svo þungt að missa, tilveran er skekin á yfirþyrmandi hátt. Angist fyllir hugann. Örvæntingin og umkomuleysið er algjört. Tómarúmið hellist yfir og tilgangsleysið virðist blasa við.

Það er svo sárt að sakna, en það er gott að gráta.  Tárin eru dýrmætar daggir, perlur úr lind minninganna.  Minninga sem tjá kærleika og ást, væntumþykju og þakklæti fyrir liðna tíma. Minninga sem þú einn átt og enginn getur afmáð eða frá þér tekið.

Tárin mýkja og tárin styrkja.  Í þeim speglast fegurð minninganna.

Gráttu, "því að sælir eru sorgbitnir, því að þeir munu huggaðir verða."  Sælir eru þeir sem eiga von á Krist í hjarta, því að þeir munu lífið erfa og eignast framtíð bjarta.

Allt hefur sinn tíma

Leyfðu sorginni að hafa sinn tíma og fara í sinn eðlilega farveg.  Svo mun það gerast, smátt og smátt, að þú gefst upp fyrir henni og minningarnar björtu og góðu komast að, taka við og búa með þér. Ómetanlegar minningar sem enginn getur afmáð eða frá þér tekið.

Að harðasta vetrinum loknum fer síðan aftur að vora og yljandi vindar taka um þig að leika á ný og litskrúðug, ólýsanlega fögur blóm taka að gera vart við sig, hvert af öðru. þau taka að spretta umhverfis lind minninganna.

Já, blessaðir séu þeir sem gefa sér tíma til að strjúka vanga og þerra tár af kinn, bara með því að faðma og vera.

Í sorgarhúsi

Forðastu ekki þá sem sorgin hefur bitið.  Hafðu bara hugfast að spakmæli, reynslusögur, viðmið eða of mörg orð yfirleitt eiga ekki við í þeim húsum sem sorgin hefur sótt heim.

Hlustaðu bara, faðmaðu og vertu til staðar í þolinmæði. Því að þegar þú heimsækir sjúka, sorgbitna eða þá sem ellin þjakar, þá þarftu ekki endilega að staldra svo lengi við. En vertu allavega á meðan þú ert, án þess að vera að skoða símann þinn eða að vera sífellt að líta á klukkuna.

Með einlægum blessunaróskum og eilífri kærleiks- og friðarkveðju.

Lifi lífið!

Höfundur er ljóðskáld og rithöfundur og aðdáandi lífsins.