Einu sinni hélt ég að ég gæti ekki bætt fleiri áhugamálum við annars ágæta flóru áhugamála sem sinnt er þegar tími og tækifæri gefast. Þegar það er gaman að hekla, sauma, prjóna, skrifa, synda og rækta kroppinn , lesa góðar bækur, syngja, ganga á fjöll, ferðast, flokka og stússast í garðinum svo eitthvað sé nefnt – og athugið að þetta er ekki endilega í réttri röð eftir mikilvægi – þá hefði alveg verið hægt að ímynda sér að ekki væri endilega pláss fyrir fleiri áhugamál, en viti menn, laumaðist þá ekki inn eitt nýtt. Að rækta eitthvað til átu.

Í mörg ár hefur fjölskyldan sett niður kartöflur ýmist í Stekkjarvík eða Selvík. Það hefur verið sérlega ánægjulegt að eiga stundir á þessum fallegu stöðum, bæði við að setja niður og svo að taka upp. Stundum hefur uppskeran verið alveg frábær og fjölskyldan ekki náð að eta allt sem gafst, einnig hefur lítið komið upp að hausti, en það hefur ekki staðið í vegi fyrir því að sett hafi verið niður næsta vor.

Einhvern veginn hefur þetta verið svo sjálfsagður hluti lífsins að þessi uppskera hefur ekki „talist með“ þegar talað er um áhuga fyrir ræktun, en hingað til hefur frúnni ekki fundist hún vera mikil ræktunarkona.

Líklega hefur samt eitt leitt af öðru eftir að fjölskyldan keypti moltugerðartunnur í garðinn. Þangað fer allur lífrænn úrgangur úr eldhúsinu og margt úr garðinum, þó ekki allt grasið sem kemur við slátt bóndans, það förum við með í gám á endurvinnslustöðinni. Við þessar einföldu aðgerðir var „allt í einu“ orðin til mold sem hægt var að ráðstafa í garðinum. Gömlum sandkassa, sem hættur var að hafa það hlutverk, var breytt í gróðurkassa. Þar er búið að gera ýmsar tilraunir, reyna að rækta jarðarber, gulrætur, kál, rófur, blómkál og ég veit ekki hvað og hvað. Stundum hefur tekist vel til en stundum hafa fuglar og önnur dýr notið góðs af þessum tilraunum fjölskyldunnar.

Nýverið gerðist það að frúnni var gefin lítil planta, belgbaun hafði verið sáð 8. mars síðast liðinn í tilefni af alþjóðadegi kvenna. Planta þessi spratt svo af miklum móð, líkt og baunagrasið hans Jóa í ævintýrinu góða. Þegar augljóst var að ef baunagrasið góða ætti að ná að spretta meira þyrfti að færa jurtina í stærri pott, fannst frúnni þá tilvalið að nota tækifærið og sá nokkrum fræjum af hinum ýmsu matjurtum, hún var nú einu sinni að grautast eitthvað með mold og því ekki að gera eitthvað meira í leiðinni. Spínat, blómkál, salat og gulrætur urðu fyrir valinu og nú eru alls kyns grænir sprotar að gægjast upp úr litlum pottum og mjólkurfernum í stofunni. Spínatið er þó eitthvað tregt til, ekkert bólar á lífi í þeim pottum, líklega hefur frúin ekki farið nægilega grænum fingrum um þau fræ.

Nú bíður frúin hins vegar þess að komast í gróðurkassann góða í garðinum, en eins og staðan er í dag þá er hann á kafi í snjóskafli. Miðað við veðurfarið í dag og spána fyrir næstu daga þarf að frúin að draga andann djúpt og finna þolinmæðina því allar líkur eru á að einhver bið verði á því að skaflinn hverfi.  Hún verður því bara að halda áfram að dást að grænu sprotunum og sinna þeim eftir bestu getu, svona inn á milli allra hinna áhugamálanna.

Góðar og grænar stundir

Húsfrúin