Við lifum nú á undarlegum tímum þar sem svo margt er breytt. Við máttum svo sem alveg við því að staldra við og hugsa okkar gang þótt fórnarkostnaðurinn sé að vísu ægilegur. En við þurfum til framtíðar að finna eitthvert jafnvægi ef við ætlum yfir höfuð að halda þessu jarðlífi áfram með einhverjum hætti, þótt ekkert verði mögulega eins og áður var.

Þroskumst í trú, von og kærleika

Eitt af því sem hefur riðlast og frestast jafnvel ítrekað eru brúkaup, fermingar og skírnir og útfarir fara fram við erfiðar aðstæður þar sem takmarkaður fjöldi má koma saman og virða verður eðlilega tveggja metra regluna.

Það hefur meðal annars verið óþægilegt fyrir fermingarbörn vorsins 2020 að hafa ekki getað fermst og þannig staðfest trú sína með þeim hætti sem til stóð. Fermingartímunum og námskeiðunum löngu lokið og ef allt væri eðlilegt ættu nýir hópar næsta árgangs að skila sér í sína fermingarfræðslu með haustinu. Allt er þetta í mikilli óvissu. Fermingarfötin orðin of lítil og svo framvegis þar sem ekki hefur náðst að kalla ungmennin og fjölskyldur þeirra saman eins og til stóð.

Það sem er þó mest um vert að hafa í huga er að þótt fermingin sé hátíðleg og táknræn og ómissandi liður í okkar trúar, kærleiks og þroskaferli þá er spurning fermingardagsins spurning dagsins alla ævi.

Fermingin er nefnilega ekki bara einhver sýning, færibanda-afgreiðsla eð hóp-yfirlýsing heldur persónuleg vitnisburðar og bænastund. Hún er ekki manndómsvígsla, vottorð um að við séum komin í fullorðinna manna tölu eða útskrift úr kirkjunni. Öðru nær. Heldur er hún upphaf af meðvitaðri lífsgöngu með frelsarann Jesú Krist sem leiðtoga lífs okkar. Jafnt á gleðidögum og eins þegar gefur á bátinn.

Fermingin er vitnisburður þess að við viljum áframhaldandi þiggja það að fá að vera barn. Barn Guðs, leitt af Jesú Kristi. Barn sem vill fá að þroskast og dafna í skjóli hans og leitast við að leyfa honum að hafa áhrif á okkur til góðs. Þiggja leiðsögn hans og nærveru með öllum þeim fyrirheitum og erfðarétti sem því fylgir.

Fermingin er vitnisburður þess að vilja leitast við að lifa lífinu í kærleika og sátt við Guð, sjálfan sig og alla menn. Fermingin er að segja já við lífinu. Að vilja læra að meta það, njóta þess og þakka fyrir það. Hún er að þiggja kórónu lífsins. Dýrðarsveig sem aldrei fölnar.

Því er sannarlega ástæða til þess að koma saman, fagna og gleðjast saman, þegar aðstæður leyfa, til þess að biðja og þakka.

Höldum fast í okkar lífsins kórónu, svo enginn taki hinn himneska sigursveig lífsins frá okkur.

Og minnum okkur daglega á að spurning fermingardagsins er spurning dagsins, alla ævi.

Náð Guðs og von höfundar og fullkomnara lífsins, blessun, kærleikur og friður fylgi okkur öllum dag hvern, alla leið, á ævinnar skrikkjóttu göngu.

Með samstöðu friðar- og kærleikskveðju.

Höfundur er ljóðskáld og rithöfundur og aðdáandi lífsins.