Hvar hefjast sögur, hvers draumur rætist – og hvernig? gæti maður spurt sig þegar ég gekk s.l. þriðjud. 16. nóv. inn í húsið Björk við Húnabrautina á Blönduósi, hús Jónasar Tryggvasonar og Þorbjargar konu hans, en hann byggði þetta hús einn og sér með fulltingi þeirra Fróðamanna, byggingarfyrirtæki á Blönduósi – og skuldaði eðlilega allmikið þegar það var risið og Jónas flutti þangað framan úr Ártúnum haustið 1959.

Þar bjó hann um sig með bursta sína og dívana, en Gúi og Imba frá Akri leigðu hjá honum fyrstu misserin, tóku Jónas í fæði sem og strákinn Heiðmar frænda hans þegar hann kom vetri síðar til náms með Blönduósunglingunum – einn vetur og svaf á dýnu í herberginu með Jónasi.

En þá var líka farið að styttist í að Þorbjörg kennari og Fljótstungukona kæmi á Húnabraut 26, en þau Jónas gengu í hjónaband 3. maí 1962 og höfðu átt þar saman heimili í tvo áratugi þegar hún lést 1981, tveim árum á undan honum.

Já, í húsinu þeirra var fagnað 50 ára afmæli Tónlistarskólans sem var óskabarn þeirra hjónanna eins og margra Húnvetninga.

Bergur Felixson skólastjóri var formaður fyrstu stjórnar tónlistarfélagsins og mér er minnisstætt þegar Kiddi Hjartar og Mundi Guðna komu utan af Skagaströnd á stofnfund félagsins með 52 undirskriftir nýrra stofnfélaga frá þeim góða stað.

Það hýrnaði yfir fundinum að fá svona hressilega heimsókn þeirra vinanna, en þó hrukku menn við lítið eitt þegar Kristján kvað upp úr með það skilyrði að kennt yrði á Skagaströnd, það væri krafa þessara nýju félaga. En þetta hefur allt gengið eftir og Jónas var umsjónarmaður skólans meðan honum entist aldur og leitaði ráða til að manna þessa þrjá kennslustaði, Skagaströnd, Blönduós og Húnavelli.

Þar var stundum þungt fyrir fæti og hann brá á það ráð að dubba söngstjórann Jón bróður sinn og Tryggva bróður minn til að kenna vetur eða vetrarparta meðan beðið var annars kennara, þetta gekk allt og að lokum munstraði hann mig til kennslu vetrarlangt hjá Skagstrendingum og var þá kennt í Röðulfelli efsta húsinu í þorpinu, í skjóli Elínborgar kennara Jónsdóttur sem þar hafði byggt sér hús rétt eins og Jónas gerði sjálfur á Blönduósi á sínum tíma.

Þarna var verið að leysa tímabundinn vanda tónlistarskólans en þakklátur má ég vera Jónasi fyrir þessa ráðagerð, því upp frá þessu fór ég að stunda tónlistar- og tónmenntakennslu auk organistastarfa.

Það voru stundum hríðarveður og byljir þennan vetur og tvö núll voru tekin af krónunni um áramótin 1980-81 en Svenni Þóra keyrði pakkabílinn milli kaupfélaganna og reyndist mér hið öruggasta haldreipi og hjálparmaður þegar ég hafði lokið kennslu á Skagaströnd um hádegi á fimmtudegi og framundan var að kenna nokkrum ungum flautunemendum á Blönduósi um miðjan daginn.

Ók þá Sveinn á sínum hvíta pakkabíl, var m.k. hálfum metra hærri í sæti en ég sem var á gamla, rauða moskanum hans Jóa í Stapa og blindaður af kófinu sem gekk yfir veginn, en blíndi á rauða ljósið aftan á pakkabílnum og gætti þessi að missa ekki af Sveini.

Og Jónas skemmti okkur með vísnagerð um þennan nýbakaða tónlistarkennara sem var í fæði hjá sjálfum sér á þessu ferðaskrölti sínu:

Brölti af stað með bitann sinn
björtum hlaðinn vonum
Vindhælismelavegurinn
vel fær reyndist honum.

Mynd úr Ljósmyndasafni Skagastrandar: Röðulfell – Elínborgarhús: https://ljosmyndasafn.skagastrond.is/ps/myndasafn/search/r%C3%B6%C3%B0ulfell