1. Til bókar um orðsnilld kvenna safnaði Málmfríður Sigurðardóttir, en bókin var gefin út 1992 og Málmfríður byrjar bókina með ljóði Huldu, Hver á sér fegra föðurland, ljóð helgað þjóðhátíð 1944 og Jakobína Sigurðardóttir skáld í Mývatnssveit orti af sama tilefni og á sama tíma:
    
2. Íslandsljóð með lífsins vonum glitað
   leynt í vetrarhríð
   frelsisljóð með þrælsins þjáning hitað
   þrumað daufum lýð
   raulað ljúfling, hvíslað huld og blómi
   hjartans dýra ljóð. –
   Loksins sigursönginn einum rómi
   syngur íslensk þjóð. Jakobína Sigurðardóttir 17. júní 1944
    
3. Kringum allt vort orðasafn
   og annað málaglingur
   getur hvergi göfgra nafn
   en góður Íslendingur. Þórunn B. Sívertsen
    
4. Ó, Saga – vor harma og hamingjudís
   í höll þinni er kyrrlátt og bjart
   hve örlát þú gafst hinni íslensku þjóð
   allt hennar dýrasta skart. Margrét Jónsdóttir/Til Sögu
    
5. Vindurinn vælir
   fer villtum höndum
   um greinar trjánna
   tætir af þeim laufin
   eins og trylltur elskhugi
   þar til kaldar greinarnar
   standa eftir kviknaktar.
   
   Kalin lauf, kyssa jörð
   í hinsta sinn.
   
   Bráðum kemur veturinn
   með faðminn fullan af frostrósum
   og færir þér. Valgerður Jónsdóttir/Haust
    
6. Fyrsti kafli bókarinnar heitir Landið og náttúran og þangað eru ljóðin sótt.
    
7. Eins og margir, lesendur góðir, hreifst ég af fundinum góða og sterka á Arnarhóli þegar hundrað þúsund konur komu saman, helguðu sér daginn 24. okt. s.l. og settu fram kröfur um betri heim og réttláta veröld. Ég sat s.s. heima í stólnum mínum og horfði á allan kraftinn í sjónvarpinu og fór svo að fletta bókinni Hildar Hákonar, Já, ég þori, get og vil.
    
8. Öll miðlun, boðskipti og samskipti eru í raun ofurauðveld svo hópurinn hefur kannski verið helmingi stærri sem fylgdist með  þessu lifandi ákalli – af Arnarhól.
    
9. En ég er ekki lögfræðingur, ekki heldur siðfræðingur, get kallað mig sagnfræðing með BA prófið mitt frá Bergsteini Jónssyni og öðrum kennurum mínum í Háskólanum fyrir hálfri öld. En hvað er ég að blanda þessu inn í þetta sterka ákall kvenna um betri heim?
    
10. Við: samfélagið, kunningjahópurinn, jafnvel tveir karlar sem setjumst inn í kaffihús eða förum saman í heita pottinn á Stokkseyri, við erum alltaf að lenda í útúrdúrum, höldum ræður út og suður, drögum seiminn til að hinn komist ekki að og tíundum vel og vandlega hvað við séum ekki, ekki síst ef við lendum í kappræðum og förum jafnvel halloka.
    Æi, þetta skemmtir lítt, jújú, það má reka upp haha en skilar engu áleiðis í umræðunni nema síður sé. Og svo kemur Steingrímur – og nú má ég passa mig að lenda ekki í útúrdúrum, svo útúrdúrasamur sem ég er og svo margt sem segja má um það góða skáld, kennara og foringja með Arnljóti frá Auðólfsstöðum í Pereatinu – en Stgr. Thorsteinson orti:
     
11. Lastaranum líkar ei neitt,
    lætur hann ganga róginn.
    Finni hann laufblað fölnað eitt
    þá fordæmir hann skóginn. StTh
     
12. Kenning mín er sú að umræðuhefðin sem við höfum tamið okkur – og sem verður þá menning okkar í leiðinni – sé útúrdúrasöm og á stundum uppbelgd af hroka svo að okkur skilar ekkert áleiðis sem neinu nemur.
    Álasmenningu vil ég nefna hana.
    Við leggjum á minnið ýmsar ávirðingar raunverulegar eða ímyndaðar, hvörflum frá umræðuefninu ef þunglega gengur, dettum þá niður á eitthvað til að bauna á viðmælandann, getum kannski slegið hann út af laginu og rekið upp haha, smágrín, hvað varstu annars að segja?
     
13. Og svo trúum við því að Katrín endist til að reyna að stjórna okkur. Og öllum útúrdúrunum!
     
14. „Hva .... Hann meinar ekkert með þessu! Bara í nösunum." Einhverjir standa oft á hliðarlínunni til að afsaka yfirganginn. Og þessi orð skreppa stundum upp úr þeim.
    Enginn ábyrgur, þeir gætu farið að stjórna peningum.
     
15. Og af hverju á að greiða hærri laun fyrir að passa peninga en að fræða börn auk þess að gæta þeirra? Kannski svarar einhver: Það er ábyrgðin!  Já, en fylgir því ekki meiri ábyrgð að rækta lifandi samfélag og bæta stríðshrjáðan heim.
    Hvor ætli sinni því frekar kennari eða bankastjóri?
     
16. Geiglaus skulum við reyna að vera, kæru lesarar pistils, halla ekki réttu máli vísvitandi og svo ég hef trú á því að við þurfum að hlusta á skáldin. Ljóð gegn álasi, þau eru að jafnaði stutt og beinskeytt og þar þurfum við vel að velja eins og jafnan er. Sum verðum við svo upptekin af því um ævidaga okkar að rakka niður náungann og samfélag okkar. En þannig finnum við seint hið eftirsóknarverða geigleysi.

Heimildir og ítarefni:
Orðsnilld kvenna MM Rv. 1992 Málmfríður Sigurðardóttir valdi
Vísur e. Þórunni B. Sívertsen: https://bragi.arnastofnun.is/hunafloi/hofundur.php?ID=317
Vísur Stgr. Thorsteinsonar: https://bragi.arnastofnun.is/hunafloi/hofundur.php?ID=15180

Ingi Heiðmar Jónsson