Það er ekki ýkja langt síðan, og enn í fersku minni margra, baráttan fyrir því að fá landhelgi Íslands viðurkennda og færða út í það form sem nú er. Áður en það gerðist, fiskuðu aðrar þjóðir hér upp undir landsteina og þurrkuðu upp nærtækustu fiskimiðin, svo landsmenn urðu að damla á sínum bátkænum lengra út, eða sitja í landi þegar illa gaf á sjó. En framsýnir menn sáu vandann, börðust fyrir breytingum og unnu.

Nú bendir allt til að land -HELGI  NÁTTÚRU ÍSLANDS sé í sömu aðstöðu og að henni sótt úr öllum áttum.

Hennar eigin fósturbörn, hamast af fullkomnu andvaraleysi og eigingirni að krefja hana  um fleiri og stærri fórnir, meira frelsi til að valsa um allt á skýtugum skónum, opna alla skápa og hillur í matar og forðabúri heimilisins, spilla og lítilsvirða hvað sem hönd á festir. Beina svo allri hugsuninni að, hvað sé hægt að selja hæstbjóðanda af erfðasilfri og skrautmunum móðurinnar. Það er varla von til að þeir sem að koma viti hvar þeir megi ganga eða hvers sé af þeim vænst.

Birt hafa verið gögn: NÝTT VERKFÆRI Í SKIPULAGSVINNU, skýrsla um kortlagningu AUÐLINDA ÍSLENSKRAR FERÐAÞJÓNUSTU. Kort með þéttum stjörnum um allt land, hvar finna megi dýrmætustu stjörnurnar.

Hvar  er kortið yfir VERKFÆRI TIL SKIPULAGSVINNU VIÐ AÐ KORTLEGGJA HVAR OG HVERNIG SKULI UNDIRBÚA ÞESSA STAÐI TIL AÐ TAKA Á MÓTI öllum þeim ferðamönnum sem þangað yrði stefnt ???

Enginn opnar hús sín og bíður þangað gestum, nema hafa áður byggt og undirbúið fyrir samkvæmið.

Með fullri virðingu fyrir ferðaþjónustunni og möguleikum hennar, þá verður að KREFJAST ÞESS, að forusta hennar og stjórnvöld, BYRJI Á ÞVÍ að undirbúa valda staði sem ferðamönnum er beint að og þar fylgt eftir að farið sé að settum reglum.  Og síðan fjölga stöðum eftir því sem þeir eru til þess reiðubúnir með forvörnum hér og þar um landið.  Allsstaðar verður að fylgjast með álagi og ástandi svæða og loka ef hætta er á skemmdum, þar til úr hefur verið bætt. Landhelgisgæsla lands er sömu lögmálum háð og miðin kring um land. Hvorutveggja eru gullkistur þjóðarinnar sem verður að gæta og vernda. Það hefur gefist vel með fiskimiðin og full ástæða til að yfirfæra nú árangur þeirrar reynslu til atlögu við þau skylduverk sem nú bíða úrlausnar til bjargar aðsteðjandi vá gagnvart landinu. Allur sá fjöldi ferðamanna sem hingað er stefnt, hlýtur að skilja eftir þær tekjur sem þarf, til að standa undir kostnaði við þennan undirbúning. Annars verður að setja ítölu á heimsóknir til landsins eins og beit  búpenings áður en verra hlýst af.

Að hnuðla náttúrupassaskildu upp á landsmenn sjálfa fyrir að búa hér, bjargar engu til verndar lands, en stofnar til úlfúðar og mótþróa. Að greiða fyrir aðgang að sérundirbúnum stöðum og viðburðum gera allir sem sjálfsagðan hlut, bæði hér og erlendis. Það er frjálst val.

Stjórnvöld, sem ekki gera sér grein fyrir því, eru ekki starfi sínu vaxin.

Hér er vöntun á skilningi stjórnvalda á lífi og líðan lands og þegna. Undirstöðu þess að hér þrífist samfélag og byggð, fólk og fénaður, hugsjónir og vísindi, mannbætandi daglegt LÍF. Hver vill stuðla að því að það sjái gestsaugað fyrst of fremst þegar hér er lent á landi og ferðast um?

Álbræðslureykur og uppistöðulón svara ekki væntingum um leit að óskemmdu eðlilegu landi og lífi.

Guðríður B. Helgadóttir