Frá Blönduósi
Pistlar | 21. mars 2016 - kl. 09:20
Stökuspjall “ Standbergshallir í hverju fjalli
Eftir Inga Heiðmar Jónsson
Fyrir 70 árum stóðu ungmennafélagar á Selfossi fyrir stofnun kirkjukórs, sem hefur starfað af krafti æ síðan og fagnaði afmæli sínu s. l. laugard., þ. 19. mars og bauð grannkórum sínum að syngja með sér í afmælinu. Þeir þekktust boðið og æfðu þá m. a. Guð hæst í hæð eftir Schultz, sem ekki hefur verið flutt í áratugi, þó það eigi sitt góða athvarf í Fjárlögunum, en var nú rifjað upp í tilefni þessarar hátíðar. Annan sálm og mun yngri söng kórinn stóri fyrir framan altarið í glæsilegri Selfosskirkju: Til þín Drottinn hnatta og heima við lag Þorkels Sigurbjörnssonar, en höfundur ljóðsins, Páll Kolka héraðslæknir var gott skáld eins og þetta ljóð er til marks um. Hann starfaði lengi á Blönduósi og hafði þar daglega fyrir augum öldur, kátar og kersknar, sem hann notaði svo í skáldlega kvörtunarvísu eins og ýmsir gerðu: Ýfast tekur aldan sölt Hundruð vísna hafa verið ortar þar sem skáldin kvarta yfir því að ekki sé hlustað á þá og vísnagersemar þeirra og sérstakt kvörtunarefni er hvað ungmeyjar sýni vísum þeirra lítinn áhuga. Svo kemur heimurinn til skjalanna og segir að þetta sé bara í nösunum á þeim hvað sem það á svo að þýða. Hvar ætti að reyna að finna svo valdamikinn fjölmiðlafulltrúa að hann tæki upp hanskann fyrir almannaróminn? Þorsteinn frá Gilhaga á Fremribyggð skilgreinir vanda vísnasmiðsins á kankvísan hátt – og lætur ógert að hampa eigin ágæti: Barning minn við stuðla stím Hann eins og næsti vísnasmiður flutti á gráa möl af grænni grund: Fast við kletta freyðir sær. Vísuna orti Steinn Steinar og ruddi sér til rúms í skáldheimum suður við Faxaflóa, eignaðist Ásthildi Kristínu fyrir konu og hún var prestsdóttur frá glæsilegu höfuðbóli á Auðkúlu í Húnaþingi. Jörundur bóndi á Hellu á Selströnd bjó aftur heima við sinn bláa Steingrímsfjörð, orti vers um veröld sína og flutti forsetanum: Frjáls er þjóð og fallið helsi Einnig orti Jörundur um hvernig skást væri að komast af við heiminn en getur ekki setið á sér að hnýta utan um með glensborða: Svefn á brá þér bætir þó Önnur er hér: Mér er gæfan gjöful enn, Síðasta vísan í spjallinu er úr ljóði Jörundar til forsetahjónanna: Hér á Ströndum standa berar Vísað er til: Eldra stökuspjall:
|
Húnahornið - Fréttavefur allra Húnvetninga |