Pistlar | 19. júní 2014 - kl. 22:14
Eftir Guðríði B. Helgadóttur
Ekki þarf að fletta lengi blöðum sögunnar til að sjá
hversu giftusamlega þessi staðreynd hefur tekist fyrir framþróun og efnahag
lands og þjóðar.
Þess vegna er ekki að ástæðulausu að minna á það nú, og
taka undir með skáldinu:
Tækifærið
gríptu greitt
giftu mun það skapa.
Járnið skaltu hamra heitt.
Að hika er sama og tapa.
Við að lesa Bændablaðið í morgun, þ. 19. júní, og
minnast um leið þjóðhátíðarræðu forsætisráðherrans þ.17. júní, þar sem hann
talaði um mikilvægi þess að landsbyggðin blómstraði og nyti sín til jafns við
þéttbýlið, þá fyllist maður bjartsýni um að hugur fylgi nú máli hjá
máttarvöldum landsins og mannlega yrði tekið undir, ef einhver þar úti fyndi
hjá sér hvöt til að grípa tækifærið og taka myndarlega til hendi við að byggja
upp framtíðar fyrirtæki til atvinnuþróunar í stóru og samfelldu byggðarlagi.
Eins og til dæmis Húnavatnssýslurnar hafa uppá að
bjóða, ásamt landkostum og góðum grunni skóla og fyrirtækja sem undirstöðu.
Það stendur nefnilega á forsíðu Bændablaðsins að stórum
eignarhlutum í ullarverksmiðjunni Álafossi , sem til sölu eru nú, hafi á
síðustu stundu verið forðað frá því að vera seldir til vafasamra kaupenda, (erlendra ?),
og bíði nú þess að skynsamlegar verði að málum staðið með framtíð þessa
rótgróna atvinnuvegar og svo mikilvæga í sögu lands og þjóðar.
Kveikir þetta ekki í einhverjum metnað og þor til að
grípa tækifærið og gerast merkisberi
þessa fána, sem ætti að vera þjóðarstolt okkar Íslendinga. Þar sem íslenska
ullin er svo sannanlega lífgjafi þjóðarinnar um aldir. Því án hennar værum við
ekki til, forfeður okkar og mæður hefðu króknað úr kulda öll með tölu á löngum
og dimmum hafísárum fyrri alda, ef þeir hefðu ekki haft ullina til að skýla sér
og kunnað að gera úr henni flíkur.
Á Blönduósi er nú þegar fyrir hendi Ullarþvottastöðin,
gengur ágætlega og nýtir vel heita vatnið frá uppsprettum héraðsins. Á Blönduósi er líka Texstílsetrið, háskóli
landsins á því fræðasviði, með Heimilisiðnaðarsafnið sér við hlið, hið
fullkomnasta á landinu og þó víðar væri leitað.
Og svo vel vill til að Texstílsetrið er til húsa í hinu sögufræga húsi
Kvennaskólanum, þar sem hægt er í heimavistinni að taka á móti mörgum í senn til lengri eða
skemmri tíma, við rannsóknir í fræðunum eða öðru því tengt. Samanber
Vatnsdælasögu refilinn sem nú er þar í glæsilegri vinnslu.
Sú hin fræga Blönduvirkjun er í um 40 km. fjarlægð frá Blönduósi. Til stendur
að leggja frá henni mjög umdeilda loftlínu um grónar byggðir og dali, allt til
Austfjarða með öllum þeim landspjöllum sem það mun valda. Nærtækara sýnist og skynsamlegra að nýta
orkuna sem næst upptökum og spara þar með mikinn flutningskostnað. Auk þess sem
í Húnavatnssýslurnar vantar mikinn drifkraft til að hamla á móti fólksfækkun á
svæðinu, með nýjum tækifærum og aukinni framleiðslu á öllum sviðum. Það er
nefnilega landrými fyrir margefldan búskap í þessum sýslum, kúa og
sauðfjárbændur, sem og hrossarækt, ef skynsamlega er að beitarstjórnun staðið
og ræktun skipulögð með tilliti til staðhátta.
Þéttbýlisstaðirnir í héraðinu hafa alltaf þjónað byggðinni í kring með
sóma og velferð þeirra blómstrað í takt við uppgang sveitanna því hvorugt getur
án hinna verið ef vel á að vera.
Það er því ómögulegt annað en skora á Húnvetninga að
taka nú hraustlega til við að skapa sér og sínum varanlega framtíð í
heimabyggð, á svo traustum grunni, með öll landsins gæði í heimabyggð. Því í
sambandi við og afleiðingum útfrá vaxandi og fjölþættri atvinnu, skapast líka
störf fyrir yngra fólkið að koma afturtil starfa í heimahéraði. Skólar og
fræðasetur hafa allsstaðar sýnt að svo er og verður um ókomin ár.
Þess vegna er óhætt að fullyrða með skáldinu og segja:
„EI LEITA LÁNS í
ÁLFUM, VORT LÁN BÝR Í OSS SJÁLFUM,
Í VORUM REIT, EF
VIT ER NÓG.
Guðríður B. Helgadóttir