Pistlar | 04. mars 2018 - kl. 11:26
Ég hef aldrei hitt nokkurn mann sem þarf ekki að glÃma við sjálfan sig, eðli sitt, trú og sjálfan dauðann. Einhverja óáran à lÃfi sÃnu, sjúkdóma, brot, syndir eða sorg, mannlegan breyskleika, vandræði à samskiptum, óásættanlega hegðun einhvers konar vanlÃðan, áhyggjur og vonbrigði.
Öll gerum við mistök
Ég veit heldur ekki um neinn sem ekki hefur á einhverjum tÃmapunkti hugsað illa til náungans og jafnvel hugsað honum allt að þvà þegjandi þörfina. Öll hlaupum við á okkur og gerum einhvers konar mistök. Með þvà að beita valdi og jafnvel ofsa þar sem mögulega meintum fýsnum eða girndum, græðgi og yfirgangi er svalað á einhvern hátt, sem við virðumst greinilega ekki alltaf hafa fullkomna stjórn á og virðumst jafnvel ráða bara eitthvað svo ferlega illa við.
Og hver hefur ekki borið einhvers konar ljúgvitni gegn náunganum og bara sjálfum sér eða stolið með einhverjum hætti, kannski bara pÃnu smá af þvà að það sá það enginn? Erum við ekki öll þarna með einhverju móti, einhvern tÃma, á einhverjum tÃmapunkti, meira aða minna.
Hversu oft gerum við ekki það sem við à rauninni viljum ekki og sjáum eftir? Og hversu oft látum við ekki ógert að gera það góða sem við vildum hafa gert?
Ekkert afsakar samt gerðir okkar eða ranga hegðun eða breytni og við getum ekki skýlt okkur á bak við eðli okkar, hugsanlega misbeitingu à fortÃð eða af þvà að okkur finnst við eiga eitthvað skilið eða eiga eitthvað inni.
Upp til hópa erum við samt ekki hættulegir glæpamenn sem þarf að taka úr umferð eða uppræta. En við þurfum sannarlega stöðugt að vera að vinna à okkur sjálfum og hegðun okkar og vera à stöðugri endurmenntun à lÃfsleikni.
Við getum öll bætt okkur
Verum fólk sem hugsar sig tvisvar um. Verum fólk sem á frumkvæði að þvà að biðjast fyrirgefningar og meina það. Leitumst við að bæta okkur à samskiptum. Horfum à eigin barm og spyrjum okkur daglega og hverja stund: Hvernig get ég bætt lÃðan fólksins mÃns, samstarfsfólks og samferðafólks yfirleitt? Hvað get ég lagt af mörkum til að fólkinu à kringum mig lÃði sem best? Og þá ekki út frá mÃnum hagsmunum og þörfum heldur þeirra sem við umgöngumst.
Leitumst við að lifa à friði og sátt við alla menn með flæðandi en agaðan kærleika að leiðarljósi þar sem raunveruleg umhyggja og velvild nærir okkur à orða- og samskiptum à allri framkomu og daglegum erli.
Látum ágreining, misklÃð og óvild aldrei verða kærleikanum yfirsterkari. Vöndum okkur à samskiptum og fyrir alla muni hættum ekki að segja eitthvað fallegt við hvert annað, uppörva og hvetja, sjá fólk með hjartanu, sýna hlýju og bara hreinlega að faðmast og reynast fólki öxl, faðmur og skjól, þegar á þarf að halda.
Okkar eini tilgangur à þessu blessaða jarðlÃfi er nefnilega að vera farvegur kærleikans, sáttargjörðar, fyrirgefningar og friðar. LÃtum à eigin barm og leggjum okkar af mörkum. Vöndum okkur. Við þurfum að bæta okkur og við getum það hæglega ef vilji er fyrir hendi. Stöndum saman.
Með kærleiks- og friðarkveðju.
Lifi lÃfið!
Höfundur er ljóðskáld og rithöfundur og aðdáandi lÃfsins.