Þannig er að stundum sjáum við ekki ljósið sem þó er allt í kringum okkur fyrr en myrkrið skellur á.

Undanfarnar vikur höfum við farið saman í gegnum lærdómsríkan tíma sem enginn sá fyrir og enginn bjóst yfir höfuð við að gæti haft svo víðtækar afleiðingar. Þessar vikur hafa sýnt okkur og kennt að ekkert er sjálfgefið eða sjálftekið.

Hver og einn hefur einhvern veginn verið kallaður til að safnast til síns heima á meðan allt hefur smám saman verið að lamast. Þjóðirnar safnast saman hver til síns heima. Einstaklingar neyðast mikið til að loka sig af inni í sínum híbýlum með sínum allra nánustu. Við höfum þurft að nema staðar um stund, hugsa okkar gang og hreinlega kjarna okkur upp á nýtt.

Við höfum nánast öll verið af vilja gerð til að allt mætti fara á sem skástan veg. Við höfum þurft að hafa ofan af fyrir hvert öðru. Verið hugmyndarík og gefandi hver á sinn hátt.

Við höfum þurft að átta okkur á því hver við erum. Hvað er gott. Hvað við viljum standa fyrir og hvert við þráum að stefna. Hugleiða það hvað það raunverulega er sem skiptir okkur mestu máli í lífinu og hvað það er sem við metum mest.

Enginn bestur í öllu

Heimsbyggðin verður ekki söm og þótt fórnarkostnaðurinn sé ægilegur og svo skerandi ósanngjarn og sár og tollurinn hár, þá hefur samstaða og samtakamáttur almennings, einstaklinga, fjölskyldna og vina, yfirvalda almannavarna og heilbrigðismála verið það sem stendur upp úr og hefur einhvern veginn fengið okkur til að hafa trú á okkur sem þjóð og mannkyn.

Við munum kannski aldrei öll ná að blómstra í þessum heimi eins og við hefðum hugsanlega viljað en við höfum séð hvað við getum gert þegar við stöndum saman. Þegar ekki er spurt um einhvern sem getur mest og veit allt best heldur mátt samkenndarinnar og liðsheildarinnar. Þar sem við treystum hvert öðru og förum í verkefnið saman.

Látum ekki hugfallast. Fáir ef nokkur eru bestir í öllu. En saman getum við gert svo margt gott sem getur hreinlega verið kraftaverki líkast. Til þess að okkur farnist sem best á ævinnar göngu er skilningur, samstaða, samhugur, jákvæðni og samhjálp lykilatriði.

Litróf mannlegrar tilveru fær sín nefnilega ekki notið nema allir litirnir komi fram og fái að njóta sín, leggja sitt af mörkum. Hver með sínum hætti. Tilveran verður þá  fyrst ásættanleg þegar daufu litirnir taka að styðja við þá sterkari og hinir sterkari við þá daufari.

Ilmur sem smýgur

Ég bið þess að sá kærleikans Guð sem hefur gefið okkur lífið og hefur skapað okkur til samfélags við hvert annað og við sig færi okkur nær hvert öðru og honum sem huggar og lífgar, endurnærir og græðir. Hann gefi okkur tækifæri til að njóta stundarinnar í ljósi eilífðarinnar í bæn og þakklæti þar sem við hugum að tilgangi lífsins og okkur sem óendanlega dýrmætum manneskjum í augum hans sem hefur kallað okkur til að vera sér til dýrðar, samferðafólki til blessunar og þannig sjálfum okkur til heilla.

Látum blessun Guðs ekki kafna í illgresi vegna hirðuleysis. Gerum allt sem í okkar valdi stendur til að samstaða og friður, kærleikur, sanngirni og réttlæti fái sprottið fram í garðinum okkar svo okkar nærumhverfi og heimurinn allur verði sem ilmandi blóm sem smitar samskiptin og andrúmsloftið með angan sem smýgur um og fyllir loftið af himnesku súrefni og kærleika.

Með kærleiks- samstöðu- og friðarkveðju. Gleðilegt sumar.

Höfundur er ljóðskáld og rithöfundur og aðdáandi lífsins.