Gætum að því hvernig við tölum um menn og málefni og hvernig við skiptumst á skoðunum. Að sjálfsögðu er mjög eðlilegt að sjá málin frá misjöfnu sjónarhorni og bara nauðsynlegt er að fá fram alla vinkla á málum og taka tillit til þeirra. En hatursorðræða, persónuníð, æsingur, rifrildi, skemmdarverk og heift getur aldrei skilað neinu farsælu. Hvorki fyrir málefnið né þá sem eru ósammála, greinir á og takast á til að leysa mál eða ágreining.

Verum farvegur blessunar

Spyrjum okkur strax við morgunverðarborðið þegar við eigum okkar kyrrðar- og íhugunarstund hvernig sem hún kann að fara fram: Hvernig get ég orðið samferðafólki mínu til blessunar og heilla í dag? Og verum svo stöðugt með þá spurningu innra með okkur þegar við höldum út í verkefni dagsins.

Ef þú vilt njóta blessunar í lífinu, skaltu leitast við að vera til uppörvunar og blessunar sjálf/ur. Með því að gleðja, styðja og hvetja, sýna fólki áhuga, setja sig í aðstæður þeirra, sýna skilning og bera raunverulega umhyggju fyrir fólki. 

Þeir sem eru sjálfselskir, sérhlífnir og sjálfumglaðir eiginhagsmunaseggir verða einfaldlega ekki til blessunar. Þeir sem eru sífellt neikvæðir og með allt á hornum sér.

Málið er nefnilega ekki að vera alltaf alls staðar og mega aldrei missa af neinu eða að gefa sig út fyrir að hafa skoðanir á öllu, vita allt best eða að þurfa að eiga síðasta orðið í öllum samskiptum. Það snýst heldur ekki um að reyna að sýnast eða að vera eitthvað. Að vera háður einhverjum persónulegum sigrum eða titlum, velgengni, verðlaunum eða markmiðum. Heldur einfaldlega að þakka fyrir að fá að vera með og láta gott af sér leiða. Sjá og gefa með hjartanu. Vera Guði til dýrðar, fólki til blessunar og þannig sjálfum okkur til heilla.

Tökum ákvörðun dag hvern um að vera til blessunar, því þá líður okkur öllum svo margfalt betur. En það getur vissulega kostað þolinmæði, úthald og þroskandi aga sem leiðir til kærleika og friðar, frelsis og betra lífs öllum til handa. Ef við stöndum saman og tökum tillit hvert til annars eins ólík og ósammála og við kunnum að vera.

Við skuldum sjálfum okkur, náunga okkar, Guði og jörðinni það að elska og rækta. Líka okkur sjálf og sambandið við Guð, annað fólk, lönd og þjóðir heimsins.

Munum að brosa út í daginn og hrósa fólki. Því það léttir lífið og gerir það innihaldsríkara. Biðjum þess að við mættum vera farvegur kærleika og friðar, þakklætis, vonar og betra lífs.

Með kærleiks- og friðarkveðju.

Höfundur er ljóðskáld og rithöfundur og aðdáandi lífsins.