Það vantar fleiri bílastæði við kirkjuna okkar hér á Blönduósi. Þegar lóðin kringum kirkjuna var hönnuð var þar eins og annarsstaðar í bænum lögð aðal áhersla á grasflatir. Þegar bílastæði við kirkjuna skortir, eins og gerist oft við fjölmennar útfarir, þurfa kirkjugestir óhjákvæmilega að leggja bílum sínum á grasflatirnar við kirkjuna nú eða í bílastæði veitingastaðarins B&S. Ekki get ég ímyndað mér að forsvarsmenn fyrirtækisins séu ánægðir með það en eru þeir í fullum rétti að banna öðrum en viðskiptavinum sínum að nota stæðin. Lausnin á þessu vandamáli er að minnka grasflatir og fjölga bílastæðunum við kirkjuna.

Mikið af ferðamönnum, jafnt innlendum sem erlendum sækja Snæfellsnes heim jafnt sumar sem vetur enda er þar um fallegt landsvæði að ræða og margt þar að sjá. Þar er sannarlega unnið markvisst að því að laða að og þjónusta ferðamenn og  hendur látnar standa fram úr ermum  og nú nýlega hafa þeir stofnað Svæðisgarð Snæfellsness og er hugsunin með því að samhæfa og stjórna aðkomu ferðmanna um svæðið, jafnt sumar sem vetur.  Það eru  fimm sveitafélög á nesinu, ásamt nokkrum félagasamtökum  sem taka höndum saman um að efla ferðamennsku, matvælaframleiðslu  og menningu á svæðinu.  Þeir vilja enga stóriðju á nesinu og hafa friðað ákveðin svæði, þar sem ferðamönnum er ekki hleypt að.  Vissulega athyglisverð samvinna þarna á ferðinni. Hægt er að horfa á viðtal við framkvæmdastjóra Svæðisgarðsins á N4, þætti „að vestan“ frá 19.apríl. Skylduáhorf fyrir þá sem vinna að stefnumótun þessara mála fyrir Húnvetninga.

Það hefur eflaust glatt margan Húnvetninginn að lesa í fjölmiðlum  að loks eigi að fara að rannsaka rústir klaustursins forna á Þingeyrum.  Samkvæmt fréttinni gerðu  fornleifafræðingar forkönnun í fyrra sem, ásamt fyrri athugunum  Ã¾ykir gefa vísbendingar um að skammt norðan við bæjarhúsin á Þingeyrum séu  miklar minjar.  Klaustrið á Þingeyrum var rekið frá árinu 1133 til 1551, lengur en nokkurt annað klaustur á landinu og má leiða að því líkum að þar geti margt merkilegt komið í ljós þegar farið verður að rannsaka svæðið.

Ég sá í Morgunblaðinu 26.apríl s.l. frétt þess efnis að til stæði að setja senda á nokkrar gæsir hér á landi  Ã­ sumar, svo hægt væri að fylgjast með ferðum þeirra í milli landa vor og haust.  Allt kostar peninga og  mun einn sendir  kosta um 230 þúsund krónur. Margskonar upplýsingar um ferðir gæsanna vina okkar fást með  þessum sendum og  mikið væri gaman ef við Blönduósingar, einstklingar og fyrirtæki tækjum okkur saman og söfnuðum peningum svo hægt væri að merkja að minnsta kosti eina gæs sem dvelur sumarlangt í gæsabænum Blönduósi en bregður sér svo til Skotlands til vetursetu þegar haustar að hér hjá okkur.

Ungur Blönduósingur, Hrafnhildur Una Þórðardóttir nemi í MA ritar athyglisverðan pistil á Húnahornið þar sem hún lýsir efasemdum um þá hugmynd að byggja álver við Hafursstaði. Það er hárrétt hjá henni að litlar sem engar rannsókir hafa verið gerðar á jarðfræði- og gróðurfarslegum afleiðingum álvers á þessum stað, fyrir nú utan það að ekkert er fast í hendi með raforku til svona verksmiðju. Ég tek undir með greinarhöfundi að engan þurfi að undra þó vonir hafi kviknað hjá íbúum hér á svæðinu um atvinnuuppbyggingu samfara svona framkvæmdum því hér vantar sárlega atvinnu, hingað vilja margir flytja úr húsnæðisokrinu í Reykjavík, en atvinnuna vantar. Það er alltaf gaman að heyra skoðanir unga fólksins okkar og mættu fleir láta heyra í sér. Ég þakka Hrafnildi Unu pistilinn, henni er þetta mál hugleikið, enda nemandi í vist- og umhverfisfræði við MA.

Og eitt svona stutt nöldur í lokin. Ég hef tekið eftir því þegar rökkva tekur að fjöldi ljósastaura á Blönduósi gefa enga lýsingu. Vandamálið er líklega að perurnar í þeim eru ónýtar. Þegar það gerist þarf að skipta um perurnar. Góð lýsing er öryggismál. Þrátt fyrir að sumarið sé að koma með allri sinni birtu.

Við höfum beðið róleg eftir sumrinu og eigum við ekki að trúa að nú sé það komið til að vera.  Við skulum treysta því  að við fáum marga heita ljúfa sumardaga  og í þeirri trú kveð ég að sinni.

Nöldri.