Já komið þið sæl og blessuð. Nöldri er ekki dauður úr öllum æðum þó langt sé um liðið frá síðasta nöldurpistli. Af nógu er að taka í nöldrinu en ég ætla þó aðeins að nefna nokkur atriði að þessu sinni. Fyrst ætla ég að byrja á verðlaginu í Kjörbúðinni okkar hér á Blönduósi. Fyrr í þessum mánuði voru sagðar fréttir af „sturluðu“ verðlagi í Kjörbúðinni á Hellu. Íbúar sveitarfélagsins þurfa að fara á Hvolsvöll eða Selfoss til að versla og eru þeir orðnir býsna þreyttir á verðlagi Kjörbúðarinnar. Nefnt er að mjólkurfernan sé um 130 krónum dýrari í Kjörbúðinni á Hellu en í Krónunni á Hvolsvelli.

Hvernig má það vera að við íbúar sumra sveitarfélaga þurfum að borga, svo nemur tugum prósenta, hærra verð á mörgum vörum í Kjörbúðinni en í öðrum verslunum eins og t.d. Nettó, sem er þó í eigu sama fyrirtækis og Kjörbúðin hér þ.e. Samkaupa. Fyrirtækið hlýtur að fá innkaupin hjá sínum birgja á sama verði hvort sem selja á vöruna í Nettóbúðunum eða Kjörbúðunum og varla er það flutningskostnaðurinn, því vörur sem keyrðar eru í Nettó á Akureyri fara hér í gegnum bæinn. Þetta háa verð sem við búum við hér á Blönduósi og víðar úti á landi þar sem Samkaup hafa komið sér vel fyrir með sínar Kjörbúðin er orðið óþolandi. Að þurfa að aka í önnur sveitarfélög til að versla, þó við höfum hér stóra búð með ágætis vöruúrvali, er slæmur kostur. Hvernig getum við breytt þessu og snúið hugarfari eigenda og stjórnenda þessa fyrirtækis sem í krafti einokunar (það er engin önnur matvöruverslun á Blönduósi eða Hellu) bjóða sumu landsbyggðarfólki upp á hærra verð en öðru? Þegar orðið er ódýrara að versla í Skagfirðingabúð en á Blönduósi, er von að spurt sé. Í kjölfar frétta um verðlagið í Kjörbúðinni á Hellu sendi Samkaup frá sér yfirlýsingu þar sem fram kemur að við verðlagningu í Kjörbúðinni sé leitast við að bjóða samkeppnishæft verð og að vera hagstæður kostur fyrir fólk á landsbyggðinni. Er það svo?

Í síðasta nöldra var fjallað um íslenskt mál og ekki að undra eins og tungumálið okkar á undir högg að sækja nú um stundir. Ég fullyrði að stór hluti veitingastaða landsins, sem nánast allir heita erlendum nöfnum, bjóða gestum matseðla á ensku eingöngu. Þá er sjaldgæft að einhver í starfsliði þessara staða tali íslensku. Ástmögur þjóðarinnar, Bubbi Mortens ritar skelegga grein í Morgunblaðið í gær til varnar íslenskunni og eftir að hafa lesið hana datt mér í hug hvort ekki væri snjallt að gera Bubba að sendiherra íslenskunnar, láta hann fara um landið og messa yfir þjóðinni um mikilvægi tungumálsins. Bubbi kann að koma orðum að hlutunum eins og við vitum sem elskum ljóðin hans. Í þessari Morgunblaðsgrein segir Bubbi m.a.: „Við erum komin á þann stað að við verðum að spyrja okkur öll sem hér búum: Viljum við tala íslensku? Viljum við lesa íslensku? Viljum við syngja íslensku lögin okkar með öllum orðunum sem við skiljum með hjartanu og sálinni? Ef svarið er já þá getum við ekki lengur setið hjá, við verðum að rísa upp. Sú stund er runnin upp að við verðum að berjast fyrir móðurmálinu.“  Og seinna í sömu grein segir: „Á íslensku má alltaf finna svar sagði skáldið og við verðum ekki seinna en núna að finna svarið við hernaðinum gegn móðurmálinu.“ Ef einhver er fær um að hrista upp í þjóðarsálinni er það Bubbi. Hann hefur margoft gert það og hann getur það enn.

Í nokkur ár hef ég horft á runnana sem illu heilli voru settir niður við Blönduóskirkju fyrir mörgum árum. Af þeim er ekki og hefur aldrei verið nein prýði. Fyrir það fyrst er ótrúlegt að gera þessi runnabeð þarna, nær hefði verið að stækka bílastæðin og það er greinilegt að enginn hugsar um þessi beð. Nú er svo komið að allt annað en trjágróðurinn nýtur sín þarna. Allt það illgresi sem hér vex hefur skotið þarna rótum. Beðin hafa trúlega aldrei verið kantskorin eða illgresi fjarlægt svo gagn sé að og því er svo komið sem komið er. Fyrir alla muni fjarlægið þessar vannærðu hríslur og illgresið með fyrir næsta sumar svo kirkjan okkar, sem vekur athygli allra sem hér koma, fái notið sín.

Þó ég hafi oftast flest á hornum mér og sé sínöldrandi, verð ég að hrósa framkvæmdunum sem nú fara fram í gamla bændum. Hótelið orðið svona líka ljómandi fallegt og gaman að fá alvöru kaffihús, og svo Krútthúsið, þar er nú aldeilis hægt að gera margt og mikið. Þar vil ég sjá menninguna blómstra í sínum fjölbreyttustu myndum. Áfram Reynir og allir aðrir sem þarna leggja hönd á plóg. Já og takk fyrir Himnastigann í Vatnsdalshólum – vel að verki staðið Húnabyggð.

Þakka þeim sem lesa.

Nöldri.