1. Horfinn er þangað hugurinn.
   Hrakningar, leitir, villa
   ónáða byggðamanninn minn
   mögnuðum kitlum fylla.
   Horfinn er þangað hugurinn,
   hvenær sem gengur illa.
   
   Sigurður gaf út tvær ljóðabækur, Sandfok 1940, Rætur og mura 1955, en ferða- og hestabækur skrifaði hann líka og fyrst hreif hann mig með bók sinni Einn á ferð og oftast ríðandi.
    
2. Að Anna og Jón, verðandi Brúnarbændurnir hafi látið einn brúnan hest fyrir jörðina er ótrúleg sögn – Brún fyrir brúnan – en sögur lifa og þroskast og bera tíðarandanum stundum sterkasta vitnið. En umrætt var, að Sigurbjörg Frímannsdóttir, ekkja Jóns á Brún Hannessonar, bróður Önnu, hafi flutt þaðan ófús, er nýju bændurnir komu, flutti vestur um haf.
    
3. Hulda á Höllustöðum/frá Guðlaugsstöðum, var náfrænka Sigurðar, mælir svo eftir látinn frænda sinn:
   „Ljóst er mér í minni er þú, fyrir tæpum fimmtíu árum, komst á heimili foreldra minna ásamt heitmey þinni, Guðrúnu Kristjánsdóttur. Mikið voruð þið hamingjusöm og glöð. Þá var vor um Norðurland og fögur fyrirheit. Þið komuð á hestum, allar leiðir norðan úr Fnjóskadal, til að sækja heim frændur þína og vini í Húnaþingi.
   Að tveimur árum liðnum var kona þín látin, - „hjartað unga hætt að slá og hýra augað brostið."-
    
4. Indriði sonur þeirra lifði en móðirin dó, hann ólst upp hjá móðursystur sinni og manni hennar, en Benedikt frá Hofteigi skrifar er Sigurður kom  síðar til kennslustarfa austur á Jökuldal:
    
5. „Mér varð ákaflega vel við manninn, skildi að hér var fágætur maður á ferð, hinn besti og traustasti drengur og leyndi það sér þó ekki, að þar bar hann þröng er rúmt skyldi vera. Sigurður var oftar á ferð og fór aldrei fram hjá Hofteigi. Undir sumarmálin var hann á ferð hjá okkur og gisti. Þá var Sigurður glaður og í allri okkar viðkynningu sá ég aldrei eins rúmt um hjartað í Sigurði og í þetta sinn."
    
6. Í Landeyjum
   
   Mér líður svo unaðslega
   í leikandi svala blænum.
   Það velta svo allavega
   votar bárur á sænum
   og sandurinn úðann eimir
   og „Eyjarnar" töfraðar dreymir
   og „Gljáin" er horfin af glænum.
   
   Og vangana sólin vermir
   og varir á blautum öldum
   og hafið það eftir hermir
   og hendir af báruföldum
   blikandi, bjarmandi glömpum
   sem brimill sletti af kömpum
   að sandinum kominn á kvöldum.
    
7. Rekjum áfanga Sigurðar með því að glugga í Kennaratalið:
   1898 Sigurður fæddur á Brún
   1915 Gagnfræðapróf Akureyri
   1919 Kennarapróf
   jan. ´17-18 Heimiliskennari í Háls-, Ljósavatns- og Bárðd.hr.
   1919 – 21 Eftirlitskennsla Reykdælahreppi
   1921-´23 & 1925-28 Kennari Hrafnagilshreppi
   1923-´24 Kennari Svalbarðsstrandarhreppi
   1924-´25 Heimiliskennari Hálshreppi
   1928-´30 Kennari Austur-Landeyjum
   1931 - ´33 Kennari Svínavatnshreppi
   1933 - ´34 Kennari Jökuldal
   1934 - ´42 Kennari Öngulstaðahreppi
   1942 - ´44 Kennari Hörðudalshreppi
   1943 - ´44 einnig Skógarstrandarhreppi
   1944 – ´45 Miðdalahreppi
   1945 - ´47 Andakílshreppi
   1947 - ´54 Skorradalshreppi.
   1954– dd bjó Sigurður í Reykjavík
   vann sem vaktmaður hjá Skeljungi hf.
   -         Sigurður lést 1968
   
   Bækur: Sandfok ljóð 1940
                   Einn á ferð og oftast ríðandi, ferðapistlar 1954
   Rætur og mura ljóð 1955
   Stafnsættirnar 1964 
    
8. Minningarorð Huldu á Höllustöðum – seinni hluti:
   „En þótt dimmi að kvöldi þá gránar ætíð aftur fyrir degi. Það getur verið hrollkaldur morgunn, en morgunn þó, með einhverjum fyrirheitum. Sonur ykkar, Indriði, lifði og var í góðum höndum hjá Helgu móðursystur sinni, konu Arnórs Sigurjónssonar, er reyndist honum sem besta móðir. Þakklæti þitt til frú Helgu var ótæmandi.
   
   Tíminn leið. Þú kenndir börnum, sýslaðir um hross, varst fylgdarmaður náttúrufræðinga á sumrum, en það var þér að skapi því heiðalöndin áttu hug þinn. Síðar átti fyrir þér að liggja að kvongast aftur gáfaðri og góðri konu, Þorgerði Stefánsdóttur í Kristnesi, en ykkur varð heldur ekki langra samvista auðið. Dauðinn kom. Svo firna stríð voru þau örlög.
   
   Ein tryggðavina hvarf þér þó aldrei, og það var ljóðadísin. Að vísu var samkomulag ykkar með nokkrum hnökrum framan af, en það batnaði stöðugt og varð að lokum til fyrirmyndar. Þér voru aldrei boðin skáldalaun ,- óskaðir heldur ekki eftir þeim-, og vel er það. Síðari ljóð þín sum hver voru listilega fáguð, og einnig þýðingarnar.
   Þú lékst þér með dýra hætti.
   
   Sem betur fór hafði gæfan ekki alveg gleymt þér. Þú áttir eftir að eignast skyldulið og heimili, elskulega tengdadóttur, Svövu Þorsteinsdóttur, og yndisleg sonarbörn, Guðrúnu og Sigurð. Nú áttir þú nokkuð að unna og bera umhyggju fyrir, þar sem var heimili sonar þíns, og þú hafðir þann metnað að vilja vera niðjum þínum betri en enginn. En löng og daufleg hefur mörg vökunóttin hlotið að verða þér, sem vökumanni á olíustöð. Þú, sem elskaðir birtu, gróður, víðáttur, útilíf og hesta.
   
   Hugbót var það nokkur að Pegasus var venjulega skammt undan, og þú gast skroppið á bak þegar tóm gafst til og teygt úr honum töltið, já lofað honum að stökkva stundum.
   Nú er þetta liðna tímans, en þú varst ætíð góður gestur. Ég þakka allar snjöllu vísurnar og öll átakanlegu, hrífandi kvæðin sem þú last mér, þakka orðkynngi þína og snillisvör.
   Aldrei framar fæ ég bréf með þinni snyrtilegu og fögru rithönd og gjarnan litlu ljóði, ýmist frumsömdu eða þýddu, og oft nokkrum harmatölum svona í bland, enda engin mynd raunhæf án skugga.
   
   Ef þú nú, Sigurður minn, skyldir hitta fyrir á ókunnum víðáttum jarpa hryssu með unað í hverri hreyfingu, og ef hún skyldi lyfta höfðinu með göfugum yndisþokka og líta á þig tindrandi augum og hneggja ofurlágt og mjúklega, þá berðu Vöku kveðju mína."
    
9. Veðurhljóð
   
   Veinar í skörðum vindurinn.
   Var hann á mig að kalla?
   Eiga eg vildi annað sinn
   útkomuleið til fjalla.
   Horfinn er þangað hugurinn,
   hvenær sem stormar gjalla.
   
   Horfinn er þangað hugurinn.
   Hlæjandi minning lokkar
   þegar fjörlega fákurinn
   fiðrar við taum og brokkar.
   Horfinn er þangað hugurinn
   hestur er fram hjá skokkar.
   
   Horfinn er þangað hugurinn.
   Hrakningar, leitir, villa
   ónáða byggðamanninn minn
   mögnuðum kitlum fylla.
   Horfinn er þangað hugurinn
   hvenær sem gengur illa.
   
   Og lesum og ígrundum ljóð Sigurðar í Mjódd fi. 11. apríl kl. 14. Kaffi og kleinur.
   Safnaðarheimili Breiðholtskirkju.
   
   Stökuspjall um Sigurð frá Brún: https://www.huni.is/index.php?pid=32&cid=20902

Ingi Heiðmar Jónsson