Guð minn, Guð minn, hví hefurðu yfirgefið mig?

Þannig hrópaði frelsarinn okkar, Jesús Kristur, af öllum mætti en lágum rómi á krossinum fyrir um 2000 árum og þannig hrópum við svo ótal mörg ef ekki öll einhvern tíma og sum jafnvel daglega. Guð minn, Guð minn, hví hefurðu yfirgefið mig? Af hverju Guð? Hef ég gert eitthvað af mér? Hef ég gert eitthvað vitlaust?  

Þannig bregðumst við mörg við þegar áföll dynja yfir og við verðum eitthvað svo skelfing umkomulaus og smá, eins og blaktandi strá í vindi. Sumir reiðast, við förum jafnvel í afneitun. Það þyrmir yfir. Þetta bara getur ekki verið að gerast. Við dofnum upp. Hver klukkustund verður sem eilífð. Maður verður eitthvað svo skelfing aumur, smár og berskjaldaður. Vonbrigðin hlaðast niður og virðast algjör.

Þar er Guð
Kæru vinir, Þar er Guð. Það hlustar enginn betur en hann og það skilur okkur enginn betur en hann. Það er gott að eiga hann að. Hann er okkar besti vinur og áheyrnarfulltrúi. Hann er í umkomuleysinu, tómarúminu og þögninni. Hann leiðir okkur ekki aðeins í gegnum dimma dali heldur tekur okkur sér í fang og ber okkur þegar við erum við það að örmagnast, þegar við getum ekki meir.

Engar skyndilausnir í boði
Það segir okkur enginn hvernig við eigum og syrgja eða hvernig okkur ber að bregðast við. Það syrgir hver og einn með sínum hætti og það er enginn formúla til um það hvernig bregðast skuli við. Það eru engar skyndilausnir og engin hraðferð í boði þegar áföll dynja yfir og sorgin er annars vegar.

Það missir enginn eins og þú, það syrgir enginn eins og þú. Það saknar enginn eins og þú. Því að enginn er sem þú.

Guð er kærleikur
Gleymum því ekki að Guð er kærleikur sem vill okkur allt það besta. Hann sendi okkur son sinn sem tekinn var af lifi af því að heimurinn þoldi ekki kærleika Guðs sem hann þolir reyndar ekki enn þann dag í dag.

En hann reis upp frá dauðum. Lifið sigraði dauðann. Og sigurinn er tileinkaður okkur, þér og mér.

Jesús sagði: "Ég lifi og þér munuð lifa. Sá sem trúir á mig mun aldrei að eilífu deyja." Hver á annars meiri kærleika en þann að leggja líf sitt í sölurnar fyrir vini sína? Hvað þá svo þeir fái lifað um eilífð?

Höfundur og fullkomnari lífsins finnur til með fólki og vill fá að umfaðma okkur sínum lífsins græðandi kærleika.

Að kenna Guði um hið illa í heiminum er eins og að kenna ljósinu um myrkrið, sólinni um skýin, sumrinu um veturinn eða lífinu um dauðann.

Eilíf samfylgd
Okkur var aldrei lofuð auðveld ævi, jafnvel þótt þú legðir þig fram. Það eina sem öruggt var þegar þú fékkst dagsbirtuna í augun var að fyrr eða síðar myndu augu þín bresta og hjarta þitt hætta að slá. Það eina sem þér var lofað, var eilíf samfylgd af höfundi og fullkomnara lífsins.

Þótt heilsa og mannlegur heiður, vinir og virðing þig svíki, yfirgefi og hafni, þá mun ekkert geta gert líf þitt viðskila við kærleika Guðs, sem okkur býðst að meðtaka í syni hans Jesú Kristi og við munum um síðir fá njóta um eilífð.

Þegar þú hefur vind í fang, þá haltu höfðinu hátt. Hræðstu ekki myrkrið. Það mun birta til. Því að ljós heimsins mun þér lýsa í gegnum dauðans dimman dal. Hann fer á undan í gegnum storm, skafla og regn. Þú munt aldrei ganga einn. Munt aldrei vera einn á ferð. Mundu það.

Með kærleiks- og friðarkveðju.
Lifi lífið!
Höfundur er ljóðskáld og rithöfundur og aðdáandi lífsins.