Nú er að koma á daginn að nöldrið mitt um útbreiðslu skógarkerfils í bænum hefur átt  fyllilega rétt á sér. Ekkert hefur verið gert í því að hamla vöxt þessarar skaðræðisplöntu og nú í sumar kemur rækilega í ljós að hann bókstaflega æðir um bæinn. Hann er gjörsamlega búinn að yfirtaka gömlu túnin meðfram Hnjúkabyggðinni og er á góðri leið með að drepa meira að segja hvönnina sem þar hefur vaxið. Hann vex nú óhindrað uppmeð allri Þingbrautinni, hann þekur brekkurnar neðan við sjúkrahúsið, hann er kominn í kvenfélagsgarðinn og meðfram Bakkaveginum fjölgar hann sér ört og ég öfunda ekki íbúa við Ã�rbrautina að fá þennan gest í garða sína til viðbótar við annað illgresi. Ég hef séð hann í limgerðum við Húnabrautina og í óræktar trjábeðunum við kirkjuna.

Skógarkerfillinn er ekkert lamb að leika sér við. Hann myndar mikil fræ sem dreifast auðveldlega þannig að útbreiðsla hans verður fljótt stórt vandamál sé ekkert aðgert. Hann er mikill skaðvaldur í varplandi mófugla sem forðast hann. Samkvæmt því sem ég hef lesið mér til um getur sláttur aukið rótarskot plöntunnar, svo eitur virðist eitt duga á hana, svo skemmtilegt sem það nú er. Það segir allt sem segja þarf að í Eyjafjarðarsveit hefur skipulega verið barist við útbreiðslu kerfilsins síðan 2008 en árangur ekki verið eins og væntingar stóðu til svo auðvelt er ekki að losna við hann.  

Nú herma nýjustu fréttir að Húnavatnshreppur hafi sagt skógarkerflinum stríð á hendur og munu hefja aðgerðir til að hamla ásókn hans. Væri nú ekki rétt að Blönduósingar gerðu slíkt hið sama.

Snemma í sumar birtist hér á Húnahorninu „Opið bréf til Nöldra“ frá Jónasi á Ljóninu.  Þetta bréf hans er með vinsamlegum tón í minn garð enda er ég hjatanlega sammála honum um það að lítið er gert til að fegra umhverfi Blöndubyggðarinnar og væri ekki síst þörf á því eftir að fuglahúsið var opnað á Einarsnesinu. Blöndubyggðin er öll ein hola og drullusvað í vætutíð og allt um kring er svo hvönnin, njólinn og illgresið. Ã� fallegum sumarkvöldum er fátt yndislegra en að ganga meðfram Blöndu. Bakkastígurinn utan ár er falleg gönguleið og það gæti Blöndubyggðin líka verið.  Svo finnst mér að verði að setja upp  skilti á götunni við Einarsnesið  sem vísar á fuglahúsið því ókunnugir gætu haldið að þetta væri orlofshús, eða eitt af smáhýsum Jónasar þó svo að Blönduóssfáninn blakti  á stöng við húsið.  

Við Blönduósingar getum verið ánægð með Yndisgarðinn okkar og við ættum að vera stolt af því að hafa verið valin í þetta  tilraunaverkefni. Samkvæmt upplýsingum á netinu var  plantað þarna fyrst árið 2009, en það er skógrækt ríkisins sem á veg og vanda af þessari tilraunastarfssemi, sem fer fram á sex stöðum á landinu og er tilgangurinn að vinna að uppbyggingu klónasafna sem hafa þríþætt hlutverk, að varðveita úrvar íslenskra garð- og landslagsplantna til rannsókna og frekari nota, að rannsaka harðgerði þessara plantna og til að vera sýningarreitir fyrir fagfólk og almenning. Við val á stöðum var m.a. tekið mið af veðurfarsskilyrðum.

Ã� þennan reit okkar hér á Blönduósi var plantað 78 yrkjum í flestum tilfellum þremur plöntum af hverri gerð. Það er ekki annað að sjá en flestar þessar plöntur spjari sig vel hér á Blönduósi. Rósarunnar standa þarna í blóma og þarna má sjá góðan vöxt í mörgum tegundum. Við trjáreitina eru greinargóðar upplýsingar um hvað er í beðunum tíu sem þarna eru og er upplagt fyrir þá sem vilja bæta við fallegum runnum í garðinn sinn að skoða hvaða tegundir eru að spjara sig í Yndisgarðinum hér á norðurhjara. Ég verð þó  að játa að mér finnst ekki sinnt nógu vel um þetta tilraunaverkefni sem okkur var falið að hugsa um. Þarna er illgresi víða að ná yfirhöndinni eins og svo víða í blóma- og trjábeðum á vegum bæjarins. Þarna var vel að gróðursetningu staðið en ef ekki er hugsað vel um beðin, nær grasið yfirhöndinn eins og þarna sést í sumum beðunum. Ég hvet bæjarbúa til að skoða Yndisgarðinn okkar og njóta haustlitanna sem þar má sjá.

Ég  verð að þakka þeim sem stóðu að Húnavökunni fyrir glæsilega dagskrá. Hún var þeim og okkur öllum til sóma og ég ætla rétt að vona að búið sé að tryggja að systkinin Kristín Ingibjörg og Eysteinn Pétur  sjá um Húnavökuna að ári. Þau vita greinilega hvernig á að gera þetta og „plís“ fáið Pál Óskar aftur.

Kveðja,
Nöldri.